Kriebelt het bij jullie ook al zo omdat het voorjaar voor de deur staat? De merel laat ’s morgens een uur voor zonsopkomst zijn lied alweer horen,; de dag heeft een lengte van bijna 11 uur; de vorst lijkt definitief uit de grond; sneeuwklokjes en krokusjes kleuren hier en daar de groene grasvelden; knoppen aan bomen en struiken worden steeds groter, bij sommige soorten staan ze al op knappen; overdag voelt de zon al krachtiger, nestkastjes worden geïnspecteerd … Zelfs een licht getinte kop van een fanatieke buitensporter heb ik al ontdekt.
Het meteorologische voorjaar is reeds begonnen.
Hebben jullie ook die vogels gezien die stampend in het gras de mollen in de grond imiteren om de wormen naar de oppervlakte te lokken? Mollen veroorzaken trillingen in de grond waardoor de wormen maken dat ze wegkomen, naar boven het maaiveld, wetend dat ze door de mol worden opgegeten. Pech! Met de kop boven het maaiveld uitgekomen worden ze uit de grond getrokken door een daar ‘dansende’ vogel. Naar menselijke maatstaven: gruwelijk! Natuurlijk bezien houdt de ene soort de andere in stand en is het heel normaal. Wij mensen eten toch ook planten (groente) en (biologisch) vlees?
Hebben jullie de peddels al ‘uit het vet’ gehaald, zijn de onderwaterschepen van jullie polyester kajaks en kano’s opnieuw in de was gezet? Is het neopreen uit de mottenballen?
Respect voor de wintervaarders die de kou hebben getrotseerd, respect voor de leden die al druk trainen voor de eerste grote uitdaging van het jaar: de wesermarathon! Zie: www.wesermarathon.de
Ik draai me nog een keertje om, mmmh-mmmh …
Knobbelzwanen nemen hun territoria weer in. Sommige mannen drijven imponerend, met de vleugels hoog gedragen, voor de wal waar een nest gebouwd zal gaan worden; de immens grote groepen meerkoeten op de randmeren worden steeds kleiner, hun territoriumstrijd kun je bijvoorbeeld in de Harderwijkse stadsgrachten van dichtbij aanschouwen; aalscholvers zijn sneller gedroogd, klaar voor de volgende duik; ijsvogeltjes (hun aantal wordt steeds groter omdat de laatste twee winters er bijna geen ijs op het water heeft gelegen) zijn alweer aan het flirten; heb uit betrouwbare bron vernomen dat de roerdomp is waargenomen, ergens in het riet in de omgeving van de nieuwe fietsbrug over de A28.
Ook bij de natuurvolkjes zie je steeds meer beweging ontstaan. Waren ze tijdens de wintermaanden knus in hun onderaardse woninkjes, nu moeten opgebruikte voorraden worden aangevuld, brandhout bijvoorbeeld, moet weer worden aangesleept. Gedroogde brandnetelvoorraden zijn bijna opgebruikt voor soep, thee en stamppot. Straks, als de brandnetel er weer is, gaan ze gehuld in eekhoornpakken er weer op uit om te oogsten.
Ook dit jaar staan er de volksvergaderingen op het programma. Daarnaast is er de vriendschapsvereniging, Congregatio amicalis genoemd, die weer nieuw leven moet krijgen.
Overal op aarde beschermen de natuurvolkjes vanuit deze Congregatio amicalis de dieren in hun leefgebied. Dit beschouwen ze als iets vanzelfsprekend. In een aantal gevallen hebben de banden een meer dan een vanzelfsprekend karakter. Er is dan zelfs sprake van een hechte vriendschap tussen een stam van de natuurvolkjes en een bepaalde diersoort, denk daarbij aan de onderwaterpeopeltjes en de dolfijnen (zie de eerste column). Ze koesteren een genegenheid voor elkaar die dieper gaat dan een gevecht tegen een gezamenlijke tegenstander. Daarom bevestigen ze deze band in de Congregatio amicalis.
En ieder jaar is er de gezamenlijke feestdag. 
Dan gaan de onderwaterpeopeltjes én hun gasten massaal te water en dragen daarbij het logo van de blauwe dolfijn. Dolfijnen die in grote scholen ook naar deze feestdag gaan zijn voor de gelegenheid blauw gekleurd, onze Dolfi Junior is daar ook gesignaleerd.
En een feest dat wordt het! Een feest wat voldoende energie oplevert om opgewekt de volgende donkere wintermaanden door te komen.
Maar zover is het gelukkig nog lang niet.
Voor nu: een prettig en vooral een veilig vaarseizoen gewenst!!