Planten hebben geen dynamiek, zo wordt veronderstelt. Planten staan daar maar te staan en bewegen niet. Althans, zo lijkt het. Maar de werkelijkheid is anders: planten zijn voortdurend in beweging. Timelaps fotografie laat daarvan overtuigende beelden zien.
Het Aardmannetje en het Veluws boskaboutertje (twee kabouter-ondersoorten die, zoals jullie weten, alleen hier op de Veluwe leven) weten wel beter, leven niet binnen de grenzen van afhankelijk makende economische belangen maar werken nauw samen met planten, bomen, insecten en al het natuurlijke om hen heen. Die samenwerking versterkt hun positie en is daarmee van levensbelang. Zo zijn deze wezentjes één met hun directe omgeving.
Uit gepubliceerde brieven van Charles Darwin (1809 – 1889) is gebleken dat door de proeven die hij uitvoerde met zijn lievelingsplantje, Zonnedauw (Drosera), Darwin van mening was dat dit vleesetende plantje een fantastische plant, of eigenlijk een uiterst schrander diertje is.
Planten hebben een zekere intelligentie, dat staat inmiddels als een paal boven water. De verschillende onderdelen van planten zijn, ondanks het ontbreken van een zenuwstelsel, nauw met elkaar verbonden. Er wordt voortdurend informatie uitgewisseld over lichtintensiteit, chemische stoffen in de lucht, temperatuur, predatoren, enzovoort.
Licht bijvoorbeeld; een plant heeft licht nodig voor de fotosynthese (om daarmee zijn eigen voeding aan te kunnen maken, een plant is autotroof). Daarvoor heeft een plant lichtreceptoren (lichtontvangers). Deze lichtreceptoren reguleren het moment wanneer een plant ontkiemt, wanneer de plant naar het licht moet buigen, wanneer de plant bloeit, en reguleren de processen in de plant wanneer het nacht is, wanneer er fel licht is of schaduw.
Bladeren zijn verre van comateus, Ze kennen een slaap- en waakritme. Overdag produceren de bladeren suikers en zetmeel, met zuurstof als afvalproduct. ’s Nachts produceren de bladeren koolstofdioxide, ook bekent als CO₂.
Niet alleen mensen zien planten; planten, op hun manier, zien ons mensen ook. Zij zien wanneer je als mens in hun buurt komt, wanneer je je over hen heen buigt, dat je je huis hebt geschilderd en of je hun potten hebt verplaatst.
Planten maken op basis van hun perceptie kosten-baten analyses. Zij beslissen of zij hun energie besteden aan zaadproductie of aan groei en leren daaromtrent van hun ervaringen uit het verleden.
Op basis van hun perspectieve vermogens hebben ze uiteenlopende strategieën ontwikkeld om aanvallers af te weren. Zo produceren planten toxinen (vergiften) tegen indringers en belagers.
Planten zijn meesters in chemisch oorlogsvoering. Om een voorbeeld te geven: bij ongeveer een derde van alle bloemplanten worden alkaloïden, zoals nicotine, codeïne, morfine, cocaïne en strychnine ingezet tegen belagers.
Veel van het gedrag van de natuurvolkjes, wat het aardmannetje en het Veluws boskaboutertje dus zijn, laten veel overeenkomsten met gedragingen van planten zien. Deze kleine wezentjes weten feilloos belagers van zich af te schudden middels, voor ons niet of nauwelijks waar te nemen signalen. Zelfs ons, de mens, houden ze regelmatig voor de gek! Dat is een reden waarom slechts een enkeling een glimp van ze kan opvangen en nog minder mensen contact kunnen maken met kabouters, aardmannetjes en andere natuurvolkjes.
Deze natuurvolkjes kunnen gevaren en risico’s opmerken door een bijna infrarood licht te gebruiken waarmee ze activiteiten kunnen voorspellen en gerichte actie kunnen ondernemen.
Wanneer een aardmannetje of Veluws boskabouter zich bedreigd voelt, kunnen ze met chemische SOS-signalen insecten inhuren als bodyguards.
Vraatzuchtige roofinsecten maken al kriebelend, knagend, zuigend, prikkend, happend en bijtend een eind aan bedreigende situaties. En alleen zo weet je dat er boskabouters of aardmannetjes in jouw buurt moeten zijn. Insecten als échte huurmoordenaars, in dienst van deze kleine wezentjes.
Nou, en dan wil je wel wegwezen!
